22 Haziran 2013 Cumartesi

Üflesem uçar mısın ? Püfff ...

Berlin bu sabah bembeyaz ...

Beyaz derken bahar havalarını yaşamaktayız...

Hayatım da sanırım ilk defa bu kadar çok Polen'i bir arada görüyorum.Tabi bu kanıya nereden vardım çok basit yolda yürürken ağzınıza burnunuza hatta gözlerinize Polen kaçıyorsa bilin ki burada Polen kaynıyor ve bende bunu Berlin de yaşıyorsam bu kanı da pek de haksız sayılmam.Hayır Türkiye de neden böyle bir anım yok diye düşünürken bir anda aklıma geliyor Türkiye'nin neresinde ormanlık alan kaldı ki her yeri kesip beton binalar dikiyorlar.

Velhasıl burada her şeyin güzel olmasına rağmen bu Polen olayı beni artık isyanlara götürmeye başladı.Gerçi bu durumdan çok da şikayetçi değilim benim sorunum ormanlarla değil tek düşmanım ;

Sivrisinek

Evet yanlış duymadınız şu aralar tek düşmanım Sivrisinek.Artık isyanları da geçtim bildiğiniz toplu katliam yapıyorum.Hayır ne güzel bahar geldi derken kuşlar börtü böcek Sivrisineği hiç planıma dahil etmemiştim :(

Bu konuda Fethiyemi özlüyorum orada ne güzel ilaç sıkılıyordu buralar var ya bildiğiniz sivri kaynıyor nereye baksam artık onları görüyorum bu konuda ciddiyim kendilerini metroların içinde de görüyorum ve katliama orada da devam ediyorum.Ya abi Almanya'nın başkentin de Sivrisinek istilası inanamıyorum...

Buradakileri bir görseniz herkes sanırım en az 10 yerinden ısırılmış canlarım hepimiz kaşınıyoruz ama gene de insanlar hayatlarına devam ediyorlar işte bu garibime gidiyor ulan resmen sömürülüyoruz kimse sesini çıkarmıyor.

Kıssadan hisse sivrisinekler den nefretim bir tık daha arttı ayrıca şu sırlar plaj voleybolu oynuyorum ve cidden acayip efor sarf ediyorum bunu da diğer yazımda kısacık da olsa paylaşacağım şimdilik Berlin Sivrisinekler'e rağmen halen güzelliğinden bir şey kaybetmedi...


5 Haziran 2013 Çarşamba

Adım Orman


Söze nasıl başlasam hayır başlasam bile nasıl sonlandırsam ?

İlk defa elim kolum bağlı bir şekilde yaşanılanları izlemek zorunda kalıyorum ve şunu anladım ki çaresizlik gerçekten zor ! Bir şeyler yapmak isteyip de yapamamak.Bir şeyler söylemek isteyip de söyleyememek.

İnsanım, hayvanım, ormanım;ben aslında nefes alan bir canlıyım.
Birilerini incitmekten korkarım hele ki '' canlı'' ise,
Kimi zaman ağlarım hiç tanımadığım insanlara,
Ağlarım, gülerim, kıskanırım, severim...
Çünkü ben insanım,
İnsana zulmeden benden midir ? diye düşünürüm,
Hayvana zulmeden insan mıdır ? diye düşünürüm,
Ya benim ağacıma dokunan,
Her şeyden öte insan bir insanın canına nasıl kast eder ?
Nasıl gözü kararır kimden bu emri alır ?
Hiç hiç aklına gelir mi anası, babası, kardeşi belki de sevdiği !
Ekmek parası derler ya acaba bu ekmek helal midir?
Kimin kanı hatta kimlerin kanı o ekmeğe bulaştı bunu düşünür mü ?
Bahane üzerine bahane üretmek sana mı yakışır ?
Ben insanım; İnsan olduğum için mi zulüm görürüm.
Hakkımı arayamıyorsam nerede kaldı benim insanlığım ?
Üzülüyorum sana üzülüyorum; zavallısın, yalnızsın ve büyük bir utanç kaynağısın.
Burada çaresizlik içerisin de sadece izliyorum,
Her defasında da keşkelerim oluyor.

....


İNSANLIK

Aynıydı gökyüzümüz

Savrulduk her birimiz
İnsanlığa ne oldu



Masumdu gözlerimiz
Adildi kalplerimiz
İnsanlığa ne oldu



Ormandık kül olduk
İnsandık kul olduk
Kaybettik savrulduk
Ayrıldık ayrı kaldık
Bittik artık



Farklıydı seslerimiz
Aynıydı gerçeğimiz
İnsanlığa ne oldu



Berraktı umutlarımız
Çekingendi hırslarımız
İnsanlığa ne oldu?



Ormandık kül olduk
İnsandık kul olduk
Kaybettik savrulduk
Ayrıldık ayrı kaldık


ŞEBNEM FERAH