Karanlık sokaklarda dolaşıyoruz,
Bir yandan sevinç bir yandan hüzün,
Ne istediğimi bilemiyorum gitmek mi yoksa kalmak mı?
İki seçim arasına sıkışan ben ve karar verememek; ama
..ben özledim, ailemi özledim, evimi özledim ...
T.K
Berlin'e geldiğim ilk günü hatırladım o gece.O ilk gün bilmediğim bir evde ve bilmediğim bir insanla aynı evde kaldım.Her şey o kadar yabancı ki tanıdık yüzlere hasret kaldım hem de ilk gecemde.Moral bozukluğunu anlatamıyorum bile ama ''Her şeyden bir habersiz atılmışım yollara.Geri de bıraktığım insanları düşünür olmuşum.Kardeşimin gözyaşları halen hafızamdadır.'' Ben bunları yaşarken tamı tamına 12 Ay 8 gün geçmiş ve son gecem de tanıdık yüzlerle bir bakkalın önündeki masa da oturuyorum.Tanıdık yüzlere o kadar çok alışmışım ki onlardan ayrılmayı düşünmek zor gelse de artık dönmem gerektiğini biliyorum.Tabi bunun öncesinde çok sevdiğim belki de kardeşimin yerine koyduğum insanları uğurlamak da bana birazcık koydu : ) onların da o gece yanımda olmasını çok isterdim ama olsun ;
'' Benden çok insan ayrıldı özellikle de Hava Limanında aslında bu bir ayrılış değildi yalnızca küçük bir yol ayrımıydı.Yolumda beni yalnız bırakmayan tüm arkadaşlarıma teşekkür ederim.Hepiniz SEVİLİYORSUNUZ ... ''
Bu duygusallığın arasında gecemize üç kişi başladık; bir yandan bir şeyler yiyoruz bir yandan da arkadaşlarım bira ben ise Club Mate içiyorum.Sanırım Club Mate'yi özleyeceğim : ( Gecemizin ilerleyen saatlerin de yanılmıyorsam dokuz kişi olduk.Masamıza tanıdık tanımadık bir çok kişi geldi ve bizim için çok keyifli bir akşamdı.Berlin de son gecem de bile Berlin hakkında yeni yeni şeyler öğrendim.Anlayacağınız son gecemiz hem bilgi anlamında hem de eğlence anlamında mükemmel geçti.Son gecem de ot kafasını da yaşamış olmak sanırım Berlin de yapacağım en son şeydi ve öyle de oldu : )))
Burada yapmadığım denemediğim şey kalmadı diye düşünüyorum.Ben içki içmezken burada alkolik oldum, ben yanımda sigara içen birini görünce olay çıkarsam da burada bir kaç defa sigara da içtim ...anlayacağınız ben burada değiştim ...
Gün son kez bana doğdu.O gün derin bir nefes aldım ve artık ayrılığa hazırım ...
Valizim hazır ve heyecan ile hüzün arasında gidip geliyorum.O gün şansıma olsa gerek maraton koşusu vardı bu yüzden çoğu yol kapalı olduğu için birazcık telaşa girmiş olsam da Hava limanına kazasız belasız vardım.Beni uğurlamaya üç arkadaşım ve Berlin de ki ailem geldi.
Artık bütün hazırlıklar tamam bilet kontrolünden geçtim ve artık son defa arkama bakıyorum ...
HOŞ ÇAKAL BERLİN ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder