Kurduğunuz hayaller bir bir yıkılıyor.
Hayatın inişli çıkışlı tümseklerini bir bir aşmaya çalışırken takılıp düşüyorsunuz.
Bir hayal ile başladım hayata önceleri hayalperest miyim ? diye çok sordum kendime ama hayal kurmak güzeldi hele ki o yaşlarda.Şimdi hayal kurmayı bile unutmuşum.Neden peki ? Hayat o kadar acımazsız olmuş ki hayal kurmama artık izin vermiyor.
Engeller engelleri bir bir aşıp düzlüğe çıktığıma inandığım o engeller.Hayat hiç bir zaman düzlük değil sanki hep düşmemiz için en zayıf anımızı bekliyor.Biz insanız ne kadar düşüp kalkabiliriz yada nereye kadar yorulmadan o zirveye çıkabiliriz.
Bazen o yolda size destek olacak insanlarla karşılaşacaksınız ama gene de bunu tek başınıza başarmanız gerekecek çünkü size uzanan yardım elleri bir gün sizi düşürmek için iş başına geçecek.
Yalnızsınız hele ki ailenizden uzaksanız.
Kolu kanadı kırık bir kuş gibiyim bugün.Özlem duyduğum uçmayı tüm olumsuzluklara rağmen düşlüyorum.Ben özgür olabildiğince mutluyum bazen amaçsızca uçmayı bazen de kontrolü elimde tutmayı özledim.
Bugünler de yaralıyım.Kimin ahını aldım ki ! Kimlere sebep oldum.
Zaman kavramını unuttum.Yaşadığım anın kıymetini bilememekten yoruldum.Dünü yarınlara saklamaktan, yarınlara sadece sıkıntı bırakmaktan yoruldum.
....
Yoruldum ben yorulduğumu anladığım an bu masal bitiyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder