Hayata Kafa Tutuyorum ...

Yazdım yazdım halen bitiremedim...

Hayatımın tüm entrikalarını...

Artık bıraktım zamanı serbestçe gezinsin dursun ...

Ama mümkünse beni yalnız bıraksın...

Tüm aksilikler, kurduğum tüm hayaller mümkünse beni yalnız bıraksın...

Bugünler de sorgulamayı bıraktım;

Hayatımı, geleceğimi hatta dünümü !

İşte böyle hayata kafa tutuyorum hemde hiç korkmadan...

Yazıyorum hem de beyaz sayfalara.

Sabahları daha bir mutlu uyanıyorum...

Sessizce ayağa kalkıyorum ve güneşin doğmasını bekliyorum...

Odamın penceresinden sızan o ışığa aldanıyorum,

Gözüm bir anlığına dışarıyı gözetliyor...

Pencerenin diğer yüzünden koşuşturan insanlara bakıyorum da...

Hep bir yerlere yetişme çabası içerisinde olan o insanlar.

Artık rahatım, huzurluyum hatta seviyorum hayatı...

Bitirmiş olduğum o masala son noktayı koydum.

Yoldan sapan ben bir yol arkadaşı buldu...

Hem de karşılık beklemeden yalnızlığıma ses oldu...

Arkadaş iyi ki varsın konuştuğumuz gün dün gibi aklımda...

Bugün yeni bir güne başlıyorum ve bugünün tarihini;

Hiç olmadığım kadar mutlu atıyorum...

Biten Masal yeni bir hayata sebep olur ;

ve bittiği gibi tozlu raflarda yerini alır

Bugünler de yalnız olsam da,

BERLİN sana hala aşığım.

...