- Ben kimim ?
- Zamanımı nasıl değerlendiriyorum ?
- Hayatın neresindeyim ?
Ve bunun gibi daha bir sürü soru.Bu normal mi yoksa yavaş yavaş delirmeye mi başlıyorum.Ben 24 yaşındayım her gün büyüyorum büyüdükçe sırtımda ki yük de ağırlaşmaya başlıyor.Taşımak zor mu geliyor acaba ! of of bunalımdayım sanırım...
Hayat ne gariptir ; bazen olmadığımız kişiye büründürüyor bazen ise olmak istemediğimiz kişilere.Bu yazıyı yazarken bile ne istiyorum bilmiyorum.Neden bunu yazıyorum onu da bilmiyorum.Sanırım sadece dertleşmek istiyorum ya da kendime bile söyleyemediğim şeyleri buraya yazmak daha kolayıma geliyor.
Büyüyorum diyorum ya büyüdükçe eksilmeye başlıyorum.Her günümü bir kez daha saklıyorum.Mutluluk pozu vermekten sıkıldım sanırım.Yüzüm hep güler çünkü gülmek zorunda bırakırım ama ya içim içime hapsettiğim o duygular.Bastırıyorum her gün kilit vuruyorum üzerine ; korkularımın aşklarımın ...
Keşkelerim artıyor.Keşke şöyle olsaydı keşke böyle olsaydı....ama hep keşke !!!
Hayatım benim hayatım değil bundan eminim yaşamak istediklerim yaşayamadım o hayat benim hayatım.Bazen nankör müyüm diye düşünüyorum ? Dışarıda senin yerinde olmak isteyecek bir sürü insan var diye ama artık avutamıyorum duygularımı.
Eskisi kadar güçlü değilim sanırım.Bazen düşünüyorum da bir kelebeğin ömrü olsa bende bir gün yaşasam ve sonsuz uykuya dalabilsem.
Belki bir gün bir kelebek gibi özgür olabilirim ....uçar giderim buralardan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder